Het is moeilijk om zich een vroegere winkelsituatie voor te stellen – tegenwoordig is de hoofdstraat overdekt met fel verlichte supermarkten en kruidenwinkels. Er heerst een jachtige sfeer en de keuze aan kleuren, stijlen en producten is duizelingwekkend. De levensmiddelenwinkels hier zijn magneten voor de koopjesjager.

De keuze aan producten is net zo groot als de variëteit van deze winkels. Van babyvoeding tot fruit en groenten, artisanale broden, vlees en vis, de variëteiten zijn eindeloos.

De winkelervaring in een supermarkt of hypermarkt is vaak annakaïserend – boeiend, verwonderd, vreugdevol, verbijsterend, meeslepend. En het verkeer – hoewel schijnbaar eindeloos – is ook behoorlijk verbazingwekkend.

bediend door de glimlachende, glimlachende winkeliers die u begroeten en ontvangen, en die zelf ook blijven glimlachen als de controlekamer leeg is.

De geur van vers brood

De aanblik van een bord vers brood

Het geluid van het rollen van het Franse stokbrood – het doet je watertanden, net als wanneer je het stokbrood hoort rollen in het openbaar in Parijse cafés – als je nog niet op de Franse markt bent geweest, moet je gaan, en staan, midden op de Rode de Limatra. Daar ziet u stampende verkopers die het vak verstaan, zij weten hoe ze hun beste brood moeten uitrollen. De geur van vers brood en de aanblik van het lachende gezicht van de verkoper zullen uw hart en ziel in een paar seconden doen smelten. U zult smelten in uw eigen taal – “Buon giattare” (goed brood).

In Engeland zou het equivalent “chips and plums” kunnen zijn – een glanzende krant die elke dag aan de deur wordt bezorgd. Zelfs het koninklijk huis krijgt zijn dagelijkse krant, de BBC.

Maar waarom chips en pruimen – de chips zijn al van Madonna – ” chips en pruimen ” Zou de regel uit het liedje kunnen zijn – ” diamonds in the rough”. “Zullen we de chips en pruimen verkopen, of houden we ze voor onszelf?” Tegenwoordig zegt men vaak “het is een genot om chips en pruimen te eten als je honger hebt”, maar deze uitdrukking wint steeds meer terrein – misschien vanwege Carry on Pants (TM) of het recente fenomeen dat bekend staat als ” chips grown violent ” – waarbij mensen letterlijk vechten om wie de laatste zak chips heeft.

Men zou kunnen zeggen dat de voedselpiramide een uitvinding is van de reclame-industrie die op hol is geslagen, maar zij wint terrein, omdat zij interessante en tot nadenken stemmende vergelijkingen maakt. En het brengt mensen buiten hun comfortzone – zoals expressionistische kunst meestal doet.

Aangezien de woorden een interessante vergelijking mogelijk maken, komt een nieuw woord, “biologisch”, in beeld. Organische kunst, zoals je het zou kunnen noemen, is steeds populairder geworden, vooral in het hedendaagse “go green” tijdperk. Kleurenfotografie is niet nieuw – olieverfschilderijen wel, maar met uitzondering van Rembrandt (A.K.A. R.F.) zie je eigenlijk niet veel kleur. (De uitzondering is Rembrandts toneelstuk, grotten met vleermuiswezens, dat vol felle kleuren zit).

Rembrandts grot-baby-in-een-kopje (en de vele reproducties van deze afbeelding) is veruit het interessantste kunstwerk dat ik in lange tijd heb gezien.

Bij het kiezen van wat te kopen in biologische voedingswinkels, afwegen van uw behoeften met uw portemonnee en de behoeften van uw gezin. Vinden wat je nodig hebt met wat je betaalt kan een uitdaging zijn, maar het balanceren van de noodzaak om geld te besparen met de kwaliteit van uw voedsel is de sleutel tot de succesvolle aankoop.